Poradnik Rozwodowy - cz. IV (odmowa orzeczenia rozwodu przez sąd, elementy orzeczenia rozwodowego, wina rozkładu pożycia)

Dziś w ramach naszego Poradnika Rozwodowego (cz. IV) przeanalizujemy trzy kwestie: odmowy orzeczenia rozwodu przez sąd, elementów orzeczenia rozwodowego oraz winy rozkładu pożycia. 
 
Przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wymieniają sytuacje, w których orzeczenie rozwodu nie jest możliwie mimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia. Z sytuacjami takimi mamy do czynienia, gdy:
1) wskutek rozwodu miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków;
2) z innych względów orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego;
3) rozwodu żąda małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
 
Negatywne przesłanki orzeczenia rozwodu opierają się na klauzulach generalnych takich, jak dobro wspólnych małoletnich dzieci i zasady współżycia społecznego. Klauzule generalne są znaczeniowo niedookreślone. Dlatego też sąd zachowuje pewien luz decyzyjny w sposobie ich interpretacji.
 
Sąd w wyroku rozwodowym orzeka:
1) czy i który z małżonków ponosi winę rozkładu pożycia;
2) o władzy rodzicielskiej nad wspólnymi małoletnimi dziećmi;
3) o utrzymywaniu kontaktów ze wspólnymi małoletnimi dziećmi po rozwodzie;
4) o alimentach na rzecz wspólnych małoletnich dzieci lub na rzecz byłego małżonka;
5) o sposobie korzystania ze wspólnego mieszkania;
6) o podziale majątku wspólnego;
7) o kosztach postępowania rozwodowego.

Orzekając rozwód sąd przesądza o tym, czy i który z małżonków ponosi winę rozkładu pożycia (tzn., kto jest winny rozpadowi małżeństwa). Znaczenia nie ma stopień winy w tym zakresie. Jeżeli zatem jeden z małżonków tylko w niewielkim stopniu zawinił rozkładowi pożycia (np. nie spędzał wystarczająco dużo czasu ze współmałżonkiem), a drugi dopuszczał się rażących naruszeń obowiązków małżeńskich (np. zdrady), to w wyroku rozwodowym sąd orzeknie, iż każdy z małżonków ponosi winę rozpadu małżeństwa.
 
Przykład! Jeżeli małżonek A ponosi 99% winy rozkładu pożycia, a małżonek B tylko 1%, to sąd uzna, iż oboje ponoszą winę rozpadu małżeństwa.
 
Sąd może zaniechać orzekania o winie rozkładu pożycia. Może to nastąpić na zgodne żądanie małżonków. W tym wypadku następują skutki takie, jak gdyby żaden z małżonków nie ponosił winy rozkładu pożycia. Zgodne żądanie nie oznacza, że małżonkowie muszą wnieść wspólny pozew. Pozwany małżonek w odpowiedzi na pozew lub na rozprawie może uznać żądania drugiej strony o zaniechaniu orzekania o winie rozkładu pożycia.
 
To tyle na dziś! Życzymy Wam miłego dnia! :) 
 
Wpis ten nie stanowi opinii lub porady prawnej w rozumieniu obowiązującego prawa. Ma on wyłącznie informacyjny charakter, stanowiąc wyraz poglądów jego autora na tematy prawnicze. Autor wpisu nie ponosi odpowiedzialności za ewentualne skutki decyzji podejmowanych na jego podstawie.